Kleuren buiten de lijntjes

Marcel Floor geniet ervan dat hij zijn creativiteit kwijt kan in het vak van omgevingsmanager. Op dit moment is hij verantwoordelijk voor het omgevingsmanagement van de N468. Een project van de provincie Zuid-Holland en het hoogheemraadschap van Delfland, waarin groot onderhoud wordt gepleegd aan de weg, waarbij deze meteen wordt afgewaardeerd en de onderliggende dijk wordt verstevigd. In deze aflevering vertelt Marcel meer over zijn project én hoe goed informatiemanagement hem hierbij helpt.

‍

00:00:02
Carlijn: Welkom bij een nieuwe aflevering van Omgevingsmanagement, de podcast. Mijn naam is Carlijn Bergshoeff en vandaag heb ik Marcel Floor op bezoek. Welkom, Marcel.

00:00:09
Marcel: Ja, dank je wel.

00:00:10
Carlijn: Wil je wat meer over jezelf vertellen?

00:00:12
Marcel: Ja, nou, ik zei net al, het is een tijd terug dat ik jou heb ontmoet. We hebben elkaar drie jaar niet gezien. Dus leuk dat we elkaar weer even aan de keukentafel treffen.

00:00:21
Carlijn: Letterlijk.

00:00:22
Marcel: Letterlijk en figuurlijk. Nou, ik ben Marcel Floor, 44 jaar. Ik heb civiele techniek gedaan en we hadden het er net al over: Hoe kom je dan bij omgevingsmanagement terecht eigenlijk? Nou, bij mij is dat elf jaar geleden gebeurd. Toen ben ik bij Schiphol-Amsterdam-Almere wegverbreding SAA terechtgekomen en daarvoor heb ik bij diverse ingenieursbureaus gewerkt. Bij de gemeente Delft ook nog een poosje. Maar goed, het omgevingsmanagement is eigenlijk wel bij Rijkswaterstaat ontstaan op de A1 Amsterdam-Almere en later bij de A9 Gaasperdammerweg, de tunnel. Daar heb ik gelijk het vak leren kennen en ontdekken. En ja, ik zeg het nu met een lach, maar het waren best wel heftige jaren, zeker alle gesprekken in Amsterdam, in de Bijlmer, dat was best wel fors.

00:01:07
Carlijn: Wat maakte dat fors?

00:01:11
Marcel: We hadden zulke grote opgaven, dan moesten er gewoon tienduizenden heipalen de grond in. En we gingen vlak langs woonwijken en we wisten vooraf eigenlijk niet zo goed wat dat teweeg zou brengen, maar juist daar aan de keukentafel kwamen toch ook oplossingen naar boven van: We kunnen het misschien in dit project toch wel een keer anders doen. En daar kregen we ook de kans voor om dat anders te doen. En dan moet je denken aan een andere maatregel of niet zozeer te compenseren, maar met omleidingsroutes creatief zijn, ja, toch allemaal net even anders. Het moest daar ook anders en we hebben best wel een verschil kunnen maken, dat ik daar achteraf nog heel veel voorbeelden uit haal van: Ja, een keer buiten de boekjes kleuren is ook heel fijn en dat kon daar.

00:01:54
Carlijn: Leuk.

00:01:54
Marcel: En nou, uiteindelijk ben ik daar weggegaan en als zelfstandige begonnen bij het hoogheemraadschap van Rijnland. Nu de afgelopen jaren heb ik voor verschillende waterschappen gewerkt, gemeentes ook, en ik zit nu op de projecten N468 voor de provincie Zuid-Holland.

00:02:08
Carlijn: Leuk, een diverse achtergrond.

00:02:12
Marcel: Ja, en dat is natuurlijk ook leuk, dat zullen de mensen in omgevingsmanagement ook wel herkennen. Het is ook niet goed als je elk half jaar een ander project hebt, want het doel is ook om een langdurige relatie op te bouwen. Dus als je inderdaad de zoveelste bent en je bent zelf de zoveelste die na twee maanden weer opstapt, dat kan ook niet. Dus volgens mij wordt het voor de omgevingsmanagers ook interessanter om zelf je projecten uit te gaan zoeken, van: Waar wil ik me voor langere tijd aan binden? Want dan kan ik mijn werk ook beter doen.

00:02:38
Carlijn: Ja.

00:02:39
Marcel: Dus ik heb er nu weer eentje uitgezocht, dat ik denk: Nou, hier ga ik de uitvoering wel meemaken.

00:02:44
Carlijn: Leuk, maar wat houdt het project in, de N468?

00:02:47
Marcel: De N468 is nog een provinciale weg tussen de A4 en Schipluiden-Maasland en de provincie gaat die afwaarderen. Dat wordt eigenlijk gewoon weer een landelijke weg buiten de bebouwde kom. Dat is het al.

00:02:59
Carlijn: Is dat trouwens niet een rest afspraak van de A4 Delft-Schiedam nog?

00:03:01
Marcel: Ja, ja, en die is nu eigenlijk in die zin af. Er komt nog wel een verbreding aan, dus die belofte moet nog waargemaakt worden. Het is een dijktraject, die is op verschillende plekken ook afgekeurd, dus daar komt het waterschap nu ook in beeld. We gaan de dijkstabiliteit verbeteren. En ja, de hele wegfundering moet eruit. Het is een oude veendijk en ja, de zetting zet dusdanig door dat de hele wegconstructie... Er liggen nog oude klinkers van 200 jaar geleden van een oude Rijksstraatweg. Daar is overheen geasfalteerd, geasfalteerd en nogmaals geasfalteerd, dus dat pakket is op sommige plekken ruim een meter dik en dat gaat eruit. De dijk moet versterkt worden en de gemeente Midden-Delfland wordt de toekomstige wegbeheerder, dus dat is de derde hoofdrolspeler. Ja, die gaat hem overnemen.

00:03:45
Carlijn: Hé, dat klinkt wel complex, maar er is maar één opdrachtgever en dat is de provincie Zuid-Holland, toch?

00:03:50
Marcel: Nou, nee. Ja, de provincie is penvoerder, maar de opdrachtgevers zijn de waterschap en de provincie. Ze hebben gezamenlijk een IPM team ingeschakeld. Er is een samenwerkingsovereenkomst getekend een aantal jaar geleden en dat projectteam waar ik dan omgevingsmanager van ben die wordt eigenlijk fifty-fifty ook vergoed door de opdrachtgevers en ook de aanbesteding die straks eraan komt voor de uitvoering is ook namens bij de opdrachtgevers.

00:04:15
Carlijn: Leuk. Maar dan helpt het waarschijnlijk wel dat je waterschapservaring hebt

00:04:20
Marcel: Nou, dat is ook wel bewust waarom ik er voor gekozen heb. Nou, voor een provincie had ik dan nog niet eerder gewerkt... Eigenlijk noem ik het een driekoppig monster. Dat is natuurlijk niet aardig, want het is eigenlijk een leuke uitdaging dat je drie overheidsinstanties hebt waarmee je te maken hebt. We hebben vorig jaar een project logo gemaakt en daar zit nog een vierde partij in en dat is de omgeving, want we hebben ruim 120 percelen waar we langs komen. Er zijn geen directe omleidingsroutes dus het wordt een bereikbaarheidsvraagstuk straks. En om alle ontwerp aanpassingen netjes aan te sluiten op alle erven - daar wordt heel makkelijk over gedaan - maar daar kunnen we niet omheen. Dus ook de omgeving is hier hoofdrolspeler.

00:05:02
Carlijn: En tegen wat voor uitdagingen loop je dan aan? Je zegt die aansluitingen, maar hoe ga je daarmee aan de slag?

00:05:07
Marcel: Ja, nou, ik zit nu een jaar op dit project. Kijk, corona heeft het natuurlijk niet makkelijker gemaakt om lekker snel in te burgeren. Ook met het projectteam niet, dus het heeft ons ook wel gedwongen, terwijl het provinciehuis, het waterschapshuis en de gemeente dicht waren, van: Nou, waar gaan we elkaar ontmoeten als projectteam? Ik noem mezelf wel eens creatief omgevingsmanager. Dan zeggen mensen: Nou, ga je dan knippen en plakken? Wat houdt dat dan in? Ik zeg dan: Dat houdt eigenlijk ook in dat je gewoon af en toe even buiten de boekjes denkt van: We gaan dat zelf wel oplossen. En dat mag misschien niet van de provincie of van het waterschap. Maar we gaan gewoon zelf op zoek. We zitten nu in de lokale scouting, in het clubhuis, elke woensdag. De omgeving gesprekken hebben we een paar maanden "on hold" moeten zetten, maar dat loopt allemaal weer. Maar goed, grote uitdagingen in zo'n dijkverzwaring traject, en hier ook, is met name: Ik ben inderdaad de zoveelste die het stokje overneemt als omgevingsmanager. Ingenieursbureaus hiervoor hebben eigenlijk het voorwerk gedaan, er lag een voorontwerp en dan komt er een dossier met een datadump van een ingenieursbureau en het is eigenlijk van: Zoek het maar uit.

00:06:16
Carlijn: Veel succes!

00:06:16
Marcel: Veel succes, ja. Dat zullen een hoop mensen wel herkennen: Hoe ga je daar dan een structuur in krijgen? Je wil toch je eigen pad gaan uitstippelen en je eigen plan gaan maken. Het project zit onder tijdsdruk. Vijf of zes jaar geleden stonden de spandoeken in het weiland van boze boeren. Er is urgentie geboden.

00:06:35
Carlijn: Want de boze boeren wilden dat dit goed opgelost werd?

00:06:37
Marcel: Ja, de weg is inderdaad afgekeurd. Ze mogen niet meer met zware voertuigen over de dijk rijden. Daardoor doet Campina dat bijvoorbeeld met kleinere vrachtwagens en krijgen zij minder cent per liter melk. Zij zijn er dus echt bij gebaat dat hoe eerder die weg verzwaard is, hoe eerder zij weer meer geld kunnen genereren. En ja, dat is een heel praktisch voorbeeld, maar het project loopt nu al vijf/zes jaar en er is toen geroepen: In 2019, dan gaan we starten. Ja, en nu zijn we weer twee jaar verder. Wat moet er dan nog gebeuren om wel te kunnen starten? Nou, gelukkig hebben we een heel gedreven projectteam en ook een gedreven projectmanager, dus we krijgen er wel steeds meer vertrouwen in. We gaan binnenkort starten met een twee-fasen-aanbesteding en dat is ook wel iets wat niet heel gebruikelijk is bij dit soort projecten om te doen. Maar hier ontkomen we er eigenlijk niet aan en dat is ook wel een goeie tip. Het laatste stukje ontwerpfase dat zou het ingenieursbureau eigenlijk nog afmaken, het uitvoeringsontwerp. Alleen de grootste uitdaging zit in de maakbaarheid. Als je een heimachine boven op de dijk zet, is de weg al vol. Het is een smalle dijk. Dus we hebben heel weinig bouwruimte. We willen toch het gebied bereikbaar houden. Alle bedrijven en ook de brandweer moet bij alle percelen kunnen komen. Ja, hoe dan?

00:07:51
Carlijn: Leg je dat dan bij de aannemer neer?

00:07:53
Marcel: Ja, nou, wat we nu willen doen, is eigenlijk: Het ingenieursbureau maakt wel eens ontwerp af, maar het laatste stuk ontwerp gaat de aannemer zelf doen. Dus hij gaat zijn eigen ontwerp afmaken. Dat is dan de eerste fase van de bouwteam fase. Dan gaat die zijn eigen ontwerp afprijzen en dan, als dat goed voelt, dan mag die het werk ook gaan maken. Dus we gaan nu die aanbesteding starten, terwijl onze DO eigenlijk nog niet eens klaar is. Daar hebben we nog wel tot februari voor nodig, maar de aanbesteding is ook niet één, twee, drie klaar. Dus als we nu starten, dan hebben we over een half jaar ook de aannemer in huis en dan zou dat heel mooi passen dat we heel snel al een aannemer in huis hebben die ook kan meedenken: Hoe houden we al die inritten bereikbaar? En we zoeken dus een aannemer die ook juist het omgevingsproces heel interessant vindt. Daar zit zijn meerwaarde, ook in de EMVI, dat die daar gevoel bij heeft en zin in heeft om ook die belangen van de omgeving dusdanig serieus te nemen dat die daar oren naar heeft. En dan gaan we samen op pad.

00:08:48
Carlijn: Ja, leuk.

00:08:49
Marcel: En technisch denk ik: Nou, alle grote aannemers in Nederland die kunnen het, maar de bijzonderheid zit hier in de maakbaarheid.

00:08:59
Carlijn: Ja, want toen ik je verhaal hoorde, dacht ik eerst van: Goh, hé, de omgeving is tegen of het lijkt me allemaal een beetje lastig, omdat al die inritten wel bereikbaar moeten blijven. Maar de omgeving heeft er dus ook wel echt een belang bij dat dit gaat gebeuren. Een economisch belang ook als ik zo je verhaal hoor.

00:09:15
Marcel: Ja, ja, en kijk, de watersnoodperikelen van afgelopen voorjaar dragen ook wel bij dat mensen het nut en de noodzaak van een afgekeurde dijk steeds meer zien. Maar anderzijds, afgelopen jaar is er heel veel onzichtbaar werk achter de schermen gebeurt met de samenwerkingsovereenkomst. Ja, dat is onzichtbaar. Nu zijn we sinds vorig jaar juni langzaam weer naar buiten aan het gaan. Nu zien mensen ook wel: Oh, jullie zitten in het laatste stukje van het ontwerp. Ja, er moet nog heel veel gebeuren, dat zien ze ook wel, maar ze begrijpen ook wel dat we liever een paar maanden extra in die voorbereiding kunnen stoppen om die bereikbaarheid goed op orde te krijgen voordat buiten de schop in de grond staat. Want de fasering of de volgorde van het werk daar hebben we nog geen idee van en mensen begrijpen eigenlijk ook wel van: Ja, misschien moeten we daar zelf in mee gaan denken, samen met de aannemer straks.

00:10:02
Carlijn: Heb je dan ook een klankbordgroep ofzo?

00:10:05
Marcel: Ik wist zelf niet zo goed of we er goed aan deden om dat in coronatijd online op te starten. Dus we hebben eigenlijk gewacht totdat we elkaar weer live konden ontmoeten. Dus we hebben vlak voor de zomervakantie het voor de eerste keer weer live gedaan sinds een lange tijd. Dat was ook eigenlijk hard nodig, want klankbordgroepen zaten eigenlijk al te wachten van: Nou, wanneer bel je ons? En er zijn best wel hele serieuze partijen in dit gebied ook. Het is een cultuurhistorische dijkweg, dus er wordt vanuit alle hoeken in de gaten gehouden of we dit wel netjes gaan inpassen, want als we straks weg zijn, dan is het volgende grote onderhoud pas over een jaar of twintig weer.

00:10:47
Carlijn: Ja, dit is wel het moment.

00:10:48
Marcel: Dit is wel het moment, dus de klankbordgroepen die zijn aangehaakt... Ja, daar zit wel een uitdaging in om al hun belangen daar nog goed in te borgen.

00:10:56
Carlijn: Leuk. Hé, dan wil ik even een bruggetje maken naar informatiemanagement, want dat is eigenlijk de directe aanleiding geweest voor dit gesprek. En ja, ik vind het rammend saai klinken altijd.

00:11:09
Marcel: Ik had ook nooit gedacht dat ik daar misschien nog iets mee zou willen, maar eigenlijk is het stokje overdragen de aanleiding geweest om te kijken: Kan dit niet efficiënter? Ook met langdurige projecten. Hoe kunnen we onze informatie gewoon op een goede plek wegzetten. En elk project werkt met Sharepoint of Dropbox of weet ik het wat, maar daar staan alle stukken te verstoffen eigenlijk in mappen structuren, maar waar hebben wij omgevingsmanagers nu baat bij? En dat is volgens mij ook gewoon grafisch heel snel informatie te voorschijn toveren. Dat is één. Of met de laatste informatie, de meest betrouwbare informatie, dat is onze bron. Tegenwoordig zijn er gewoon heel veel mooi tools voor beschikbaar en hoe fijn is het dat je bij omwonende aan tafel de laptop openklapt, kan inzoomen op het werk, alle kaartlagen, maar ook oude onderzoeken aan en uit kan zetten, eigenlijk de Geoweb omgevingen, maar dan gewoon op je project gebaseerd. Dat is heel fijn. Daar hebben we afgelopen jaar veel tijd ingestopt. Dat hebben we op orde en dat is wel echt één van mijn bronnen, waar ik heel veel informatie uithaal. En het andere is ook waar bewoners zeggen van: Ja, we hebben al drie keer een gesprek gehad. Moet ik nou over een half jaar weer mijn verhaal kwijt? En dan denk ik: Ja, dat kan toch niet. En de tijd is voorbij dat ik dat inderdaad nog op kladblokjes mee schreef. Nou, dat doe ik nog steeds wel, maar ik klop het dan nu in Dialog in. Dat is wel een beetje mijn huiswerkboekje geworden, het logboek waar ik gewoon alle partijen goed onderbreng en dat werkt twee kanten op. Want enerzijds, mijn hoofd is leeg en ik heb alle 06-nummers en alle juiste e-mailadressen. Dat is gewoon fijn. Maar ook dat omwonenden weten van: Oja, als we nog een keer een verslag uit de oude doos moeten halen, dan weet ik ook dat je dat nog netjes heb bewaard.

00:12:49
Carlijn: Ja.

00:12:50
Marcel: Dus dat schept wel vertrouwen dat mensen ook zien van: Oh, je hebt gewoon een logboek en dat zou de gemeente ook eens moeten doen. Maar goed, het helpt mij.

00:12:59
Carlijn: Dat is het mooiste compliment wat je kan krijgen, toch?

00:13:00
Marcel: Dat is een compliment en ik zeg: Nou, ik wil hier nog wel een poosje zitten op dit project. Ik heb mijn ambities helemaal niet om weg te gaan, maar weet dat als het stokje overgedragen moet worden, dat dit gewaarborgd blijft.

00:13:09
Carlijn: Ja, als je de Staatsloterij wint...

00:13:13
Marcel: Precies, precies. Maar dat is één. En anderzijds, kijk, ook met klanteneisen en klantenwensen, als je honderd perceeleigenaren hebt, dan kan je dat niet meer allemaal makkelijk in één lijstje overzichtelijk houden.

00:13:25
Carlijn: Al die details, dat is niet te doen.

00:13:28
Marcel: Dat is eigenlijk niet meer te doen en ook daarvoor zijn er tegenwoordig steeds meer praktische tools. Dat ontzorgt en dat bespaart tijd. Het is risico beheersend. En ja, ik heb nu ook een soort telefooncentrale achter mijn telefoon dat als je meerdere projecten draait, dat mensen kunnen toetsen. Een één voor dat project, een twee voor dat project. En ik krijg netjes de voicemailberichten in mijn mailbox. Dat gaat gelijk het archief in.

00:13:54
Carlijn: Maar hangt dat samen met je registratiesysteem?

00:13:59
Marcel: Nee, dat is een ander systeem, maar ik krijg ze per mail binnen, dus dan sleep ik ze zo via de mail het systeem in. En dat doe ik niet met alle voicemail berichten. Maar soms zitten er berichten tussen dat je denkt: Daar moet ik toch even zuinig op zijn, daar kan ik nog iets mee, of dat kan ik bewaren voor het archief. Nou, misschien heeft corona daar wel aan bijgedragen om meer in de techniek te duiken van: Hé, wat kan ons helpen? Ik ben er ook wel nieuwsgierig naar hoe andere omgevingsmanagers daar tegenaan kijken om die tools bij elkaar te brengen. Met een aantal tools denk ik: Nou, het kost even het uitzoekwerk, maar ik merk als omgevingsmanager dat een hoop dingen komen oppoppen. Er moet dan een enquête uit en dat hebben we nu nodig. Nou, nu gaat dan net niet, maar communicatie moet daar iets van vinden. Ja, ja, dan moeten we een bureau inhuren. Dan zijn we vier weken verder en die heeft geen tijd. Dan denk ik altijd na, dan ga ik zelf kijken of het anders kan. En dan voordat je het weet zit ik het zelf te doen, maar dan is die wel een week later de deur uit. Ook daarin zijn hele mooie tools dat ik denk: Nou, dat hoeven we helemaal niet uit te vragen. Dat kunnen we veel makkelijker zelf doen. Dat kost de eerste keer altijd even tijd om het uit te zoeken en daarna kom je erachter van: Ja, zo heel veel moeite is dat helemaal niet. Je hebt zelf de regie, je hebt zelf de data gelijk binnen. Ja, ik houd daar eigenlijk wel van.

00:15:19
Carlijn: Ja, als ik zo door je project ervaringen heen kijk, zie ik wel als rode draad een beetje het buiten het geijkte pad treden om je resultaten te kunnen halen.

00:15:29
Marcel: Dat zeg je denk wel goed, ja. Ik zoek dat ook wel een beetje op. En ik denk ook dat dat wel een bepaalde drive geeft. Want ja, elke organisatie heeft gewoon zijn regeltjes en daar moet je ook aan voldoen. En is het dan zozeer buiten het boekje kleuren? Nou, als het toch nog binnen de randjes is, dan is het denk ik prima.

00:15:49
Carlijn: Ja, en als dat het doel van het boekje dient, dan vind ik dat het boekje nog steeds tevreden mag zijn.

00:15:54
Marcel: Sterker nog, ik denk dat er voorbeelden zijn dat de partijen zeggen: Oh, wat je daar hebt gedaan, dat moeten we gewoon gaan invoeren.

00:15:58
Carlijn: Ja.

00:15:59
Marcel: Want dat werkt goed. Maar goed, doordat omgevingsmanagers best op langdurige projecten zitten, duurt het ook lang voordat die ervaring gedeeld kan worden met andere projecten. Dus daarvoor vind ik zo'n medium zoals dit ook, of die omgevingsmanagement dagen, ideaal om - en dan moeten er denk ik nog meer platforms komen - die kennis en data tussentijds zo uit te kunnen wisselen. Want als omgevingsmanager draai je misschien tien grote projecten in je leven en dan is klaar, dan is de tijd op.

00:16:29
Carlijn: Ja, maar je wil niet vijf jaar in een hok zitten en dan daarna uit je hok komen en kijken van: Joh, hoe hangt de vlag er nu bij?

00:16:35
Marcel: Precies. En kijk, informatiemanagement klinkt misschien heel zwaar, maar ik merk wel dat je als omgevingsmanager vaak de bron bent en dat is ook macht, want je weet bijna alles. Dus mensen zijn ook van: Als de omgevingsmanager het niet weet, dan weet ik het ook niet meer. Dus ik merk ook dat voor technisch managers het fijn is als je de spullen op orde hebt.

00:16:54
Carlijn: Ja.

00:16:55
Marcel: En nou, dat klinkt misschien wat zwaar, maar ik hoop daar iets luchtigheid aan te geven, dat er uiteindelijk wel als professioneel omgevingsmanager van je verwacht wordt dat je je spullen netjes op orde hebt.

00:17:09
Carlijn: Ja, dat lijkt me evident, inderdaad.

00:17:11
Marcel: Ja, ja.

00:17:12
Carlijn: Hé, de tijd vliegt om, maar ik heb nog wel twee dingen die ik echt aan je wil vragen voordat we gaan stoppen, omdat je zei "luchtig", maar ik wil wel even nog je meest luchtige bewoners anekdote horen, natuurlijk.

00:17:23
Marcel: Ja, dat dacht ik al, ik ben voorbereid. Ja, ik heb een luchtige en een hele verdrietige, maar de verdrietige ging eigenlijk zo: We noemen het altijd een bakje drinken bij de mensen thuis en ik zeg ook altijd "Nou, kom ik op de koffie" en "De koffie staat klaar", dus ik kan wel een boek schrijven over koffie, maarja dat herkennen mensen ook wel. Maar deze vrouw die zei: Ja, maar kan helemaal geen koffie aanbieden, want ik zit in schuldsanering. Toen dacht ik: Ja, dat kan dus ook. En dan gingen wij dat regelen met compensatie dat ze dan een weekend weg moesten omdat de geluidsbelasting die in dat weekend veel te hoog was op hun gevel. Dat ze zei: Ja, maar ik kan niet eens een buskaartje voorschieten, dus dat houdt voor ons op. Ik dacht: Jeetje, dat kan dus ook.

00:18:08
Carlijn: Ja, dan denk je iemand tegemoet te komen met zo'n overnachting en dan...

00:18:14
Marcel: En nou goed, dat hebben we allemaal wel opgelost, alleen dan moet je toch de trucendoos opentrekken om het voor elkaar te krijgen. Nou, gelukkig kregen we ook die vrijheid. Nou, een iets sappigere... Ik weet nog heel goed, ik was met Lammert Postma en nou ja, de stop ging door bij diegene. Dat hadden we niet aan zien komen. Van het één op het andere moment...

00:18:34
Carlijn: Je zat aan tafel en?

00:18:34
Marcel: We zaten aan tafel, de tafel op zijn kop en echt, de stoelen vlogen door de kamer.

00:18:40
Carlijn: Nee?

00:18:40
Marcel: En Lammert zei nog: Nou ja, ik wacht wel even, gaat zo wel over. En ik zeg...

00:18:43
Carlijn: Dit gaat niet over... Oh nee.

00:18:49
Marcel: We deden die gesprekken toen ook met zijn tweeën en ja, ik doe nu veel gesprekken ook alleen, want dat hangt van het project af, waar je bent, hoe de mensen zijn, en ja, toen hebben we wel een jaar eigenlijk verplicht gesteld dat we met zijn tweeën die gesprekken doen. Ja, en nu lach je erom, maar ja, verdorie, je zou er maar zitten. En het gebeurt. En dit laat wel zien dat we in de frontlinie zitten.

00:19:15
Carlijn: Ja, en als vrouw voel ik hem soms wel eens extra, weet je wel, als ik dan alleen ergens aanbel. Ik ben ook nog eens doodsbang voor honden, dat helpt ook niet mee!

00:19:26
Marcel: Nee, en zeker met een dijktraject met allemaal mooie grote percelen!

00:19:27
Carlijn: Oh, je moet altijd naar de boeren, dat is echt verschrikkelijk. Maar dat is ook als je "weet ik het waar" komt, je weet nooit waar je instapt.

00:19:36
Marcel: Ja, mijn vrouw is politieagent geweest en ook daar kom je op je werk bij zoveel huiskamers en dat is ook het leuke van het vak, vind ik. De keukentafelgesprekken, want dan duik je de diepte in, daar gebeurt het en daar kan je het verschil maken. Maar dat je dan op plekken komt ook, of hondeneigenaren - ik wil niemand beledigen - maar dat hele huis was gewoon hond en ik durfde nergens te zitten. Of doorrookte woningen, dat is ook zo wat.

00:20:03
Carlijn: Ja, verschrikkelijk, dat je na afloop wilt douchen.

00:20:08
Marcel: Nou dat is echt alsof het hele huis één asbak is, maarja dat maakt het ook...

00:20:14
Carlijn: Ik ben ook een keer in een soort van half Swarovski huis geweest, met overal bling-bling en zelfs de deurknop dat ik dacht... Oh, bij een tuinder was dat.

00:20:22
Marcel: Nergens aan zitten, want straks valt het om.

00:20:23
Carlijn: Nee, nee, en dan nog heel even snel: Jouw gouden tip voor collega omgevingsmanagers.

00:20:28
Marcel: Ja, nou, dat is eigenlijk wat ik net zei, eigenlijk de conclusie van: We zijn allemaal heel zelfstandig aan het werk. We moeten elkaar echt meer opzoeken om gewoon hele praktische, nuttige informatie te kunnen delen. Ik weet nog niet hoe, maar we moet elkaar opzoeken, denk ik.

00:20:43
Carlijn: Nou, dit is een eerste poging, toch?

00:20:45
Marcel: Dit is een eerste poging, ja, ja.

00:20:46
Carlijn: Nou, ik wil je heel graag bedanken voor je tijd. Super leuk om je weer te spreken en ja, bedankt voor het luisteren!

00:20:53
Marcel: Van hetzelfde, tot ziens.

‍